Het structuurontwerp voor de Faculteit Technische Natuurkunde en Electrical Engineering (TN en EE) voegt een laagbouw met laboratoria en een hoogbouw van zestien verdiepingen toe aan de campus van de TU Eindhoven. De algemene principes, zoals in 1956 door Samuel van Embden geformuleerd, en het masterplan voor de 2de bouwronde van 1971, eveneens van zijn hand, zijn hierbij leidend geweest. Er is nadrukkelijk gezocht naar een versterking van de uitgangspunten van destijds.
Door de compacte opzet kan veel (groene) ruimte worden teruggegeven aan de campus. In het nieuwe landschapsontwerp wordt die mooi benut en geïntegreerd in het geheel. Als contrapunt voor de Bouwkundetoren versterkt de hoogbouw ook de ruimtelijke identiteit van het gehele TU-complex.
De hoogbouw heeft een souterrain met onderwijsruimten, een bel-etage en mezzanine met entree, restaurant, grand café, winkel en faciliteitenservice en veertien verdiepingen met kabinetten en lichte laboratoria. De laagbouw bestaat uit drie delen met specifieke laboratoria. De tussengelegen gangzones op begane grond en verdieping verzorgen de verkeersafwikkeling. Het systeem van passerelles, dat de meeste gebouwen op de campus koppelt, is ook hier en in de hoogbouw doorgezet.
Om de sociale dimensie van onderzoek en onderwijs kracht bij te zetten heeft de hoogbouw diagonaal ten opzichte van elkaar verspringende atria van elk drie verdiepingen aan de zuid- en noordgevel. Hiermee worden de verdiepingen onderling gekoppeld tot wijken, waarbij elk cluster de beschikking heeft over een koffiecorner en lounge; geen monotone stapeling van kamers en gangen, maar gevarieerde ruimtelijke relaties, routes en belevingen. Het voorplein en de waterpartij tussen hoog- en laagbouw koppelen deze binnenwereld met de ruimtelijke context van de campus.
Het geavanceerde gevelsysteem opgebouwd uit verdiepinghoge glaspanelen geeft de hoogbouw een verfijnd technisch aanzien, dat in mentaliteit en karakter aansluit bij de beste gebouwen uit de beginperiode van de TU Eindhoven.
